Steeds bruiner wordt het krantenknipseltje aan de oude zwarte
marmeren schoorsteen. Al meer dan een jaar geleden is het erop
geplakt met een stukje sellotape. Omgekruld is het ook en helemaal
verschoten. Nauwelijks nog leesbare tekst. Het plakbandje is
uitgedroogd. Voordat het er afvalt zal ik het opnieuw proberen
te lezen. Waarom is het toen bewaard? De tijd en ik staan er
vandaag bij stil. Ja, weer een prachtig klein ingezonden stukje
uit de Volkskrant.
‘En Jan Mulder, heb jij nog nieuws vandaag?’
‘Ja, luister Frits, ik lees het even voor!’.
|
